Er zijn nog zekerheden...

Verhoging van de belastingen in Staden

Wanneer we over politiek spreken kunnen we niet ontkennen dat we de dag van vandaag woelige tijden meemaken. Dat merken we immers op aan tal van factoren. De moeilijke regeringsvorming is maar één van de vele voorbeelden die we hierin kunnen aanhalen. Toch kunnen we binnen die woelige wateren van de huidige politiek nog altijd bepaalde zekerheden opmerken. Eén van die zekerheden is bvb het feit dat christen democraten en socialisten resoluut blijven vasthouden aan hun machiavelistische principe: ‘het doel heiligt de middelen’. Immers; ze blijven op alle vlakken een beleid naar voor schuiven zonder het financiële plaatje grondig in acht te nemen. Op zich is er geen probleem wanneer men vasthoud aan bepaalde principes, want de strategieën waar we nu over spreken zijn immers gestemd in een democratisch systeem. Er rijzen echter andere problemen wanneer duidelijk wordt dat ze het financiele aspect van hun beleid op geen enkele manier kunnen verantwoorden en het daarom dan ook verweven in een complexe samenstelling van wetten en regels die de burger op geen enkele manier nog kunnen ontleden. Net om die redenen kijken wij, jongliberalen, argwanend naar de nieuwe belastingsverhogingen die in Staden op komst zijn, omdat wij daarin enkele typische christendemocratische strategiëen opmerken. Een verhoging van 7,5 naar 8% aanslag op de personenbelasting en een stijging van de opcentiemen van 1600 naar 1700 kunnen immers niet worden gelegitimeerd met het verhaal van stijgende kosten. Neen, vanuit ons standpunt als consequente liberalen merken wij een ander verhaal op. Dat de cd&v meerderheid zijn belastingsverhogingen nu nog vlug doorvoert kunnen we nog begrijpen. De belastingstarieven worden in 2008 sowieso bevroren en het is belangrijk aanpassingen in 2007 uit te voeren omdat we dan volgend jaar kunnen meesnoepen van het spaarpotje van minister Van Mechelen. Wat we echter niet begrijpen is de gebruikte koppeling tussen de federale en lokale belastingen. De argumentatie van de cd&v meerderheid dat ze met hun verhoging de recentere lagere ontvangsten (omwille van een federale belastingsverlaging) willen compenseren gaat gewoon niet op. Was het niet net de cd&v dat in de aanloop naar de federale verkiezingen die belastingsverlaging in twijfel trok. Ook was het Yves Leterme, de messias van de christen-democraten, die beloofde dat de gemeenten hun belastingstarieven niet zouden optrekken. Die uitspraken kunnen we nog onder oppositiepraat plaatsen, maar waar we wel wat meer moeite mee hebben is de term ‘compenseren’. Door het hanteren van deze term wordt duidelijk wat we al langer dachten; christen-democraten stellen hun belastingstarieven, en dus ook hun uitgaven, niet eens in vraag. Ze schuiven een bepaald beleid naar voor en daarbij een financieel plaatje, maar wanneer bepaalde inkomsten wegvallen voelen ze zich genoodzaakt om dat te compenseren met nieuwe belastingen, in plaats van een verlaging van de uitgaven. En dat is jammer want de Stadenaar verdient een beleid waarbij de uitgaven zo beperkt mogelijk worden gehouden, een beleid waarin middelen zo efficient mogelijk gebruikt worden.

Met deze belastingsverhoging wordt nog maar eens duidelijk dat er iets scheelt met de politieke filosofie van de cd&v meerderheid. Wij, jongliberalen, krijgen de indruk dat die meerderheid politieke besluitvorming als een soort spel ziet en de gemeente als een groot bedrijf. Dat zou verklaren waarom ze de aanpassing van de belastingstarieven zonder voorafgaande analyse doorvoeren. Maar de gemeente is geen bedrijf en juist daarom moeten we rekening houden met de maatschappelijke achtergrond van een belastingsverhoging, iets wat de cd&v meerderheid dus net niet doet. Een verhoging van de personenbelasting kunnen we immers niet reduceren tot meer inkomsten voor de gemeente; het gaat namelijk ook over die honderden euro’s meer die de Stadenaars moeten neertellen, geld waar ze voor gewerkt hebben en dat ze zouden gebruiken voor bvb een nieuwe pc of een nieuwe gsm. Bij het uitstippelen van een beleid moeten we in het achterhoofd houden dat iedere belastingsheffing een zekere reductie van de ontwikkeling betekent. Het is iets waar de cd&v in Staden geen rekening mee houdt en daarom dat ze dan ook blijven vasthouden aan hun beleid dat onnoemelijk veel geld kost. Een beleid dat zelfs niet eens de Stadense belastingstarieven legitimeerd aangezien we op alle vlakken in het beleid een zekere onverschilligheid merken ten opzichte van het geld van de Stadense burger. Verschillende voorbeelden kunnen dit duiden: voetbalterreinen die plots immens veel geld kosten, investeringen die tot 30% duurder uitvallen en de recenste dure ingreep: de nieuwe dorpskern voor Oostnieuwkerke. Het zijn allemaal zaken die ofwel te duur uitvallen, ofwel niet noodzakelijk zijn. De paar miljoen euro die bvb in het swok geïnvesteerd werden hebben hun meerwaarde nog niet aangetoond. Ook de meerwaarde van de dorpskernvernieuwing van Oostnieuwkerke zal niet opwegen tegenover de honderduizenden euro’s die erin zullen worden geïnvesteerd. De gemeenteraad wordt meer en meer een soort van goochelvoorstelling met cijfertjes en lettertjes waar enkele nullen meer of minder niet meer belangrijk lijken. Opmerkelijk daarin is dat vooral veel aandacht wordt besteed aan populistische ingrepen (grote projecten en representatie) en dat de basisinfrastructuur van de gemeente wat op de achtergrond geraakt. Cd&v zaait naar de zak maar zou beter eens rekening houden met de maatschappelijke consequenties van het gevoerde beleid. En daarbij is het financiële aspect van meer belang dan blijkt uit de onverschilligheid van de christendemocraten.

Er zijn dus nog zekerheden: christen democraten die de belastingen verhogen. Belangrijk is dat tegenover die zekerheid een andere wordt geplaatst: liberalen. Liberalen die het bestuur erop wijzen dat zorgzaam moet worden omgesprongen met de bestaande middelen. Liberalen die pleitten voor efficientie en belastingsverlagingen waar mogelijk. Wij van jong VLD Staden willen die taak op ons nemen omdat we dit alles zien als een basisfundering van een beleid. Daarom dat wij ons distantieren van de hedendaagse politieke cultuur die daar weinig tot geen rekening mee houdt. Immers, wij zijn van mening dat het huidige beleid nooit uitstijgt boven het niveau van de inhoudsloze spreuken: ‘goed bestuur’ en ‘respect werkt’. Het is eenvoudig respect af te dwingen met andermans geld, moeilijker wordt het als men het gevoerde beleid moet verantwoorden, want daartoe is de cd&v niet in staat.

Vandewalle Jürgen