Hoe zotter hoe beter...

Toen ik de keuze maakte om interieurarchitectuur op Sint-Lucas te gaan studeren werdt mij vele malen gezegdt dat de docenten en studenten op die school lichtjes getikt waren. Ik vindt zotheid feitelijk nu niet zo'n doortastend element om niet te hoeven luisteren naar mijn docenten. Toch vindt ik dat ze niet te ver moeten gaan. En te ver gaan ze: in een alsmaar sterker wordende evolutie van opbiedendende creativeit in het atelier komen soms extreme en veelal niet te bouwen ontwerpen naar boven. We krijgen zelfs opdrachten waar het de bedoeling is iets extreem te ontwerpen. Wanneer ik, en anderen met mij, kiezen voor ontwerpen die op een realistische onderzoeksgerichte basis zijn gebouwd, moet ik mijn ontwerp soms wat extremistische trekjes geven anders geraak ik er niet door. Het is ver gekomen, straks worden we gedwongen om extremisten als Speer en andere Le Corbusiers te gaan aanbidden en onze eigen architectuurvisie te verloochenen. Wel, dan is het ook niet verwonderlijk dat architecten de dag van vandaag de extreme toer op gaan. Wanneer we de zes ontwerpen van het nieuwe Gazpromgebouw in Sint-Petersburg hieronder aanschouwen, valt direct op dat vele van de hedendaagse architecten eens goed op de achterkant van hun hoofd zijn gevallen. Zie en lach mee met mij....


Het ontwerp van het legendarische duo Herzog en De Meuron kan duidelijk niet beantwoorden aan de opdracht (300 m hoog) zonder de keuze te maken voor een afgrijselijk lelijke kantoorarchitectuur. De kronkelingen zijn fantasietjes, niemand die weet waarom ze juist zo geconstrueerd zijn.

Jean Nouvel gaat de Spacytour op. Enkele uitvergrote kogels (waarschijnlijk een verwijzing naar het maffiagehalte van Gazprom) worden samengehouden door een transparant geveltje. Op virtueel beeld allemaal goed en wel, maar in het echt. Terug naar school Jean, dit had je moeten weten...

Fuksas zijn organische stijl kennen we nu al zeer goed. Volgens mij biedt hij nog het beste ontwerp, alleen vraag ik mij af of het wel goed gaat passen bij een historische stad als Sint Petersburg.

Koolhaas speelt met de blokjes. Wereldbekend die Koolhaas: bouwt zelfs voor de Chinese PartijTelevisie. Dat is durven, Gazprom ligt dan ook volledig op zijn denkpiste. Hier biedt hij ons een ontwerp waar hij mij liefst persoonlijk eens wat meer uitleg gaat mogen over geven.

Libeskind, altijd fun met die grote meneer. De N van... Ik heb nog een letter nodig Walter?

RMJM zijn de winnaars geworden van het project. En we moeten toegeven; deze virtuele render lokt toch wel wat emoties uit; een zonsondergang die zo schoon in beeld is gebracht kunnen we niet weerstaan.

Yabloko de Russische liberale partij (ja ze hebben dat daar ook ja) protesteert tegen deze ingreep van Gazprom die het landschap van Sint Petersburg sterk gaat verminken. De lokale politici en president Poetin vinden dat verzet tegen dit bouwproject getuigd van overdreven conservatisme. Ik kan die communistische politiekers geen ongelijk geven natuurlijk. Hoe zotter, hoe beter...

Volgend semester schrijf ik hoogstwaarschijnlijk een verhandeling die de link tussen de filosofie van Derrida en de architectuur van Zaha Hadid, Daniel Libeskind, Frank O' Gehry en andere postmoderne architecten moet ontleden. Ik ga in die verhandeling zeer kritisch reageren ten opzichte van deze pronkarchitectuur (weliswaar wat minder ironisch dan dat ik dat nu doe) en steek hem nadat ie is afgewerkt binnen bij Daniel en zijn maatjes. Jammer dat de verhandeling in feite een schoolwerk is; misschien ga ik mijzelf moeten censureren...