Glazen luifel voor station Gent-Sint-Pieters?

In de afgelopen maanden heeft iedereen die om en rond het Sint Pieters station moest zijn, opgemerkt dat er bepaalde zaken aan het veranderen zijn. Eén van die veranderingen is de nieuwe luifel vooraan het stationsgebouw die nu in opbouw is. Door verschillende opvattingen vind ik de eigenlijke oplossing van de NMBS tot op zekere hoogte schandalig. Hieronder eerst wat informatie en foto’s van de opbouw voor ik mijn standpunten voorleg.

De uitvoerders van het project

BRUSSEL - De NMBS-Holding start dinsdag met de voorbereidingen voor de afbraak van de massieve stalen luifel aan de voorzijde van het station Gent-Sint-Pieters. De stalen luifel zal vervangen worden door een nieuwe, glazen luifel die tweemaal zo breed is als de oude. Het gaat om een investering van 1,4 miljoen euro, meldt de NMBS-Holding maandag.

De bestaande stalen luifel is een ontwerp van architect August Desmet en dateert uit 1931. Hij is volledig versleten en wordt in twee fasen afgebroken zodat de hoofdingang van het stationsgebouw tijdens de werkzaamheden steeds toegankelijk blijft.
In een eerste fase wordt de luifel langs de kant van het vroegere postgebouw tot het midden afgebroken, terwijl de andere kant steeds toegankelijk blijft voor de reizigers. In een tweede fase wordt de zijde langs de taxi-standplaatsen aangepakt en kunnen de reizigers via het andere gedeelte het station binnengaan.
In het najaar van 2007 zal het Sint-Pietersstation uitgerust worden met een nieuwe glazen luifel. ,,De gerestaureerde gevel en de pas heropgebouwde uurwerktoren zullen dankzij de transparante constructie nog beter tot hun recht komen'', stelt de NMBS-Holding.

Gent Station St.Pieters, nieuwe luifel

Ter hoogte van de hoofdingang van het station werd van de nieuwe luifel op 25 september 2007 de eerste steunkolom tijdens een plachtigheid geplaatst. De totaliteit van de metalen constructie die in opdracht van NMBS Holding geplaatst wordt, weegt 34 ton met daarbovenop nog eens 30 ton glas. De metalen constructie wordt in de ateliers van het dochterbedrijf Anmeco nv gemaakt en op de werf gemonteerd. Het architectonisch en technische hoogstandje zal beschutting bieden aan de 44.000 instappende reizigers.

Dat de vorige luifel aan vervanging toe was, kan niemand echt tegenspreken. De manier waarop een nieuwe luifel tot stand komt is echter een ander paar mouwen. Nemen we het nut alleen maar: kan het station zelf immers niet de functie van de luifel overnemen, het is toch dagelijks open 24 op 24. Er komt één van de volgende jaren tevens een nieuwe afdak voor degenen die wachten op de bus, waardoor het nut van deze luifel nog meer in vraag kan gesteld worden. Een tweede opmerking is de prijs (1,4 miljoen euro) die toch wel schandalig uit de pan swingt. Dat de architect hier kiest voor de minst goedkope oplossing lijkt mij immoreel ten opzichte van de belastingbetalers. Een privé-bedrijf zou nooit op het idee komen om zo’n investeringen te doen. Maar ja, dat is de NMBS natuurlijk nog altijd niet. Niet enkel de NMBS laat zich verleiden tot zotte kosten, overal in Vlaanderen zien we dat gemeenten en andere besturen hun belastingsgeld verspillen aan hun gebouwen en straten. Zo zien we in mijn gemeente Staden respectievelijk een herinrichting van de dorpskern van Westrozebeke (enkele honderduizenden euro’s), een nieuw cultuurcentrum (2 miljoen euro) , een nieuwe polyvalente zaal (2,2 miljoen euro), een herinrichting van de dorpskern van Oostnieuwkerke (1 miljoen euro) en een rusthuis in Oostnieuwkerke (ongeveer 10 miljoen euro) verschijnen. Net zoals de politie het geld van hun boetes op schandalige wijze verspilt, zien we dat besturen en staatsbedrijven dezelfde strategie hanteren. In België gaat maar liefst 54,2% van de totale loonkost naar de belastingen. Daarmee staan we op nummer één in de wereld volgens de OESO. Met investeringen zoals de nieuwe luifel aan het Sint Pieters station weten we direct waar al dat geld naartoe stroomt.

Terug naar de luifel, want er scheelt meer aan dan het loutere financiële aspect. De vraag of hij mooi is, krijgt een subjectief antwoord en kan dus niet gelden als objectieve maatstaf, tenzij een voldoende groot aantal mensen naar hun mening wordt gevraagd. Toch heb ikzelf, student interieurarchitect, een zekere esthetische mening, die enkele medestudenten met mij delen. De luifel lijkt zich te distantiëren van het station zelf. Waar het station zelf een historische waarde bezit en verwijst naar een rijke traditie, kunnen we de luifel nog het best omschrijven als een soort ruimteschip, ietwat spacy. Wanneer het glas op de structuur gaat komen zal het geheel nog meer in het oog springen. Ik ben van mening dat het ontwerp niet echt vertrokken is vanuit bepaalde vaststellingen maar eerder de bedoeling heeft om een soort eyecatcher te worden. Een eyecatcher voor wat, niemand weet het, toeristen misschien. De NMBS heeft tot taak de treinreizigers comfort en kwaliteit aan te bieden, ik zie niet in waar die luifel past in het plaatje. Kortom: deze luifel past niet in het Gentse stadsbeeld, bijna iedere andere oplossing was beter geweest.

Met dit voorbeeld wil ik duiden dat met ons belastingsgeld toch wel wat investeringen gedaan worden die in feite niet door de beugel kunnen. de grote onverschilligheid waarmee besturen met ons geld omspringen is frappant te noemen. Onze belastingstarieven zijn de hoogste in de wereld, waardoor onze economische ontwikkeling stilaan zal stilvallen. Met de kosten van de vergrijzing die de volgende tien jaar het federale budget gaat kleuren, zullen enorme besparingen bij de statsbedrijven en de gmeenten een oplossing bieden. dat ze zich aan die situatie maar al rap beginnen aanpassen.