Het interactieve toilet en de narcotica-tafel

Enkele berichten terug had ik het over de opdracht die we hadden gekregen tot het maken van een portfolio. Zo'n portfolio samenstellen laat mij toch wel even reflecteren naar vroegere opdrachten. Zo wil ik het hebben over een tweetal opdrachten die ik samen met anderen heb gemaakt, die ook in de portfolio terechtkwamen en die zeer specifiek zijn aangezien ze een meer expressief vertrekpunt hebben. Wanneer ik nu terugkijk naar deze ontwerpen wordt me duidelijk dat we ons toen, twee jaar geleden, ook al niet hielden aan bepaalde conventies. Zo wordt in het eerste project, samen met Karel, de functie van een toilet in vraag gesteld (Duchamp zou het waarschijnlijk ook zo hebben gedaan moest hij interieurarchitect geweest zijn...) In het tweede project, samen met Maxime, vroegen we ons af of fotografie en beelden een registratie van de werkelijkheid moet zijn? Kan het geen mentale constructie worden door middel van wat photoschopwerk? Specifiek aan de twee ontwerpen is dat ik als acteur fungeer in de foto's. De eerste foto's worden daardoor wat provocatief terwijl ik in de foto's van de narcoticatafel dubbel wordt getoond. Hieronder dus de twee projecten met een korte uitleg.

Het toilet met aan de muur kruiswoordraadsels en bij de tandenborstels een potlood
Nadenkend over de oplossing van een kruiswoordraadsel
Afgeleid worden in het toilet
Sociale interactie binnen een privé-ruimte, een contradictie? Neen, een mogelijkheid! Een wc-ruimte is meestal een ruimte die wordt gereduceerd tot restruimte, waar zich niet meer dan individuele handelingen afspelen. Toch liggen er meer mogelijkheiden in verborgen dan dat. In vele studentenhomes is het immers soms de enige gemeenschappelijke ruimte. Interactie tussen personen ligt er dan ook soms in kleine zaken. De wc-ruimte kan daarvoor een draagvlak blijken. De interactie wordt dan het het samen nadenken en afwerken van kruiswoordraadsels, wat boeiende gesprekken kan opleveren.

Ontheemd door drugsgebruik, Het komt bij veel personen voor. Hallucinaties, geheugenverlies, overdosissen, enz… Een drugsverslaving lijd tot een gedrag dat op vele punten verschilt van dat van een niet-gebruikend persoon. Maar er is één probleem voor een drugsverslaafde; drugs is duur en vooral als je het over harddrugs hebt. Zo komen jonge druggebruikers gemakkelijk in de criminaliteit terecht. Jongeren en/of ouderen van rijke families hebben dit probleem niet en zullen zich dan ook vlugger verwerpen aan harddrugs in plaats van cannabis. Deze harddrugs leid dan ook meestal tot mentale en sociale problemen.

Bij ons staat zo’n rijke centraal. Onze foto toont een jongeheer, eigenaar van een landhuis. Een prachtig gedekte tafel is het middelpunt van de compositie. De persoon in kwestie is mentaal zo in de war dat hij vergeten is iemand uit te nodigen of er gewoon niet toe in staat was. Zo dineert hij eigenlijk met zichzelf. Maar na redelijk wat drugs te gebruiken die op de tafel voor handen liggen ontstaat in zijn mentale fantasie een soort scenario waar hij ook werkelijk met zichzelf aan het eten is. Deze hallucinatie legden wij vast op foto. De tafel die wij fotografeerden geeft niets gezelligs of sociaal meer, wat wel de kenmerken zijn van een tafel binnen het familiegebeuren. Hiermee willen we vooral het asociale gedrag van druggebruikers duidelijk maken. De tafel dus niet meer als ontmoetingsplaats maar als een soort eigen wereld waar de druggebruiker zijn eigen fantasieën beleefd. Waar hij zich terugtrekt en het contact met de echte wereld verliest.

Het onderzoek werdt voor ons een keerpunt: van drugsfeestje naar eenzaam drugsgebruik: zo word het probleem nog iets erger aangekaart want nu is de verslaafde ook zijn terugval bij problemen kwijt: zijn vrienden dus.